میزگرد تخصصی شعر جوان برگزار شد

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری عرفان نظرآهاری شاعر، نویسنده و پژوهشگر در ابتدای این نشست درباره تاثیرات مثبت و منفی برگزاری جشنواره های ادبی و هنری، گفت: جشنواره ها هر كدام می توانند پاسخگوی بخشی از نیاز و سلیقه فرهنگی باشند و در كل می توان گفت كه جشنواره ها نتیجه مثبتی در فرهنگ جامعه دارند.

جشنواره ها برای برخی از اهالی ادبیات شغل دوم محسوب می شود
وی ادامه داد: البته تاثیر جشنواره ها بر فرهنگ و هنر كشور بستگی به این دارد كه با استعدادهای كشف شده در جشنواره چگونه برخورد كنیم. برای آموزش و بالا بردن سطح كاری شركت كنندگان در جشنواره ها و استعدادها باید تلاش شود و متاسفانه در اغلب جشنواره ها چنین اتفاقی رخ نمی دهد.
این شاعر كشورمان با تاكید بر این كه جشنواره ها گاهی برای برخی از اهالی ادبیات تبدیل به شغل دوم می شود و حرفه ای می شوند كه چگونه در جشنواره شركت كنند و این امكان فراهم شود كه افراد تازه تر در جشنواره ها شركت كنند.
سعید بیابانكی دبیر هنری دوازدهمین جشنواره شعر و داستان جوان سوره نیز با ذكر نقل قولی از مرحوم قیصر امین پور مبنی بر این كه «ذوق قابل داوری و قضاوت نیست» اظهار كرد: به عقیده من هم ذوق را زمان و روزگار و تاریخ باید قضاوت كند. بر همین اساس وقتی اثری را در جشنواره ای به قضاوت می گذاریم هر قدر تعداد داوران جشنواره بیشتر باشد میزان اشتباه كمتر می شود.

استفاده از فضای مجازی برای داوری جشنواره ها
بیابانكی افزود: داور جشنواره، یك اثر ادبی و هنری را با 3 فاكتور دانش و اطلاعات، تجربه و ذوق قضاوت می كند. در رابطه با شعر جوان كشور كسی می تواند قضاوت كند كه حداقل 30 سال شعر معاصر را بشناسد و جریان ها، صداها و طیف های مختلف رادرك كرده باشد. البته در چرخه قضاوت ذوق داور هم دخیل است و تنها چیزی كه می تواند باعث كم شدن اشتباه در داوری شود افزایش تعداد داوران است. این روش را می توان با استفاده از داوران در فضای مجازی محقق كرد.
شاعر مجموعه "نامه های كوفی" همچنین با تاكید بر این كه به سامانه سراسری در خصوص جشنواره های ادبی و هنری نیازمندیم، عنوان كرد: علاقه مندان و حتی پژوهشگران باید بتوانند با مراجعه به یك سامانه سراسری از چند و چون جشنواره های مختلف با خبر شوند.
وی با اشاره به آسیب هایی كه جشنواره ها ممكن است به نویسندگان و شاعران جوان وارد كنند، گفت: زمانی كه جوان تر بودم چیزی به نام جشنواره ادبی وجود نداشت و جشنواره ها در قالب كنگره برگزار می شد و به طور مثال 50 نفر انتخاب می شدند تا در یك روز آثارشان را ارائه و قرائت كنند. ما به شوق دیدن شخصیت هایی همچون قیصر امین پور تا اهواز با اتوبوس می رفتیم بدون این كه بحث جوایز مادی در میان باشد.
بیابانكی اظهار داشت: بعد از گذشت سال های جنگ تحمیلی، كنگره ها و همایش ها، كم كم، تبدیل به جشنواره شدند و شكل رقابتی به خود گرفتند و در حال حاضر بسیاری از كسانی كه در جشنواره ها شركت می كنند هیچ انگیزه دیگری به جزء انگیزه های مادی ندارند. متاسفانه جوایز معنوی و اعتباری وجود ندارد و باید فكری در این باره كرد.
وی همچنین با انتقاد از تعدد جشنواره های ادبی و هنری كشور گفت: تعدد بیش از اندازه جشنواره ها باعث شده است كه اكثر آن ها اعتباری نداشته باشند در حالی كه معتقدم وجود 2 یا 3 جشنواره خوب ادبی در كشور كفایت می كند كه البته این چند جشنواره باید با استانداردهای درجه یك و جوایز با اعتبار بالا برگزار شود.
نگاه ها به ادبیات و هنر دم دستی شده است
نظرآهاری داور بخش شعر كودك و نوجوان دوازدهمین جشنواره شعر و داستان جوان سوره نیز با بیان این كه نگاه ها به ادبیات و هنر دم دستی شده است، عنوان كرد: نوع تغذیه انسان امروز فست فودی شده و نوع اندیشه اش نیز به همان صورت تغییر كرده است. در چنین فضایی دیگر نمی توان گفت كه 30 سال پای صحبت استادی بنشینید تا شعری را درك كنید و این گونه صحبت ها در هیچ جای دنیای امروز خریداری ندارد.
این شاعر و نویسنده كودك و نوجوان با بیان این كه می توان نسل جوان ادبیات كشور را هدایت كرد، گفت: ما فضا را به گونه ای ایجاد می كنیم كه استعدادهای جوان به پاداش عینی و آنی برسند در حالی كه اگر به آن ها بگوییم هر برنده شدن نوعی مسوولیت به همراه دارد آن ها را وارد جریان ادبیات كرده ایم.
نظرآهاری فضای آموزشی را با خلاقیت بیگانه دانست و خاطرنشان كرد: در مقطع دكترای ادبیات، نویسنده و شاعر بودن هیچ امتیازی محسوب نمی شود و دانشجو باید مقاله ارائه دهد. جشنواره ها راه خود را ارائه می دهند و وزارت آموزش و پرورش نیز كار خود را می كند.
وی با ارائه این پیشنهاد كه جوایز نقدی می توانند به جوایز مسافرتی تبدیل شوند، عنوان كرد: شاعر و نویسنده بیش از آن كه پول احتیاج داشته باشند به بهتر زیستن نیاز دارند.