بازدید کننده محترم ، عملیات ثبت اثر شما در حال انجام میباشد ، ممکن است به دلیل حجم فایل شما کمی ارسال فایلها زمان بگیرد لطفا تا دریافت کد پیگیری صبر نمایید.

نمایش "بی در زمان" از نظر کیفی مطلوب بود

تاریخ ارسال : 1396/05/19

یک منتقد تئاتر اجرای «بی درزمان» در بیست و پنجمین جشنواره تئاتر سوره را اجرای مطلوبی دانست که به نوعی فشرده ای از یک شکل کلاسیک نمایش است.

مهدی نصیری در گفت و گو با ستاد خبری بیست و پنجمین جشنواره تئاتر سوره درباره نمایش «بی درزمان» گفت: این نمایش در تالار اندیشه به روی صحنه رفت که نمایشنامه آن را حسین مهکام نوشته و احسان جانمی از استان اصفهان کارگردانی آن را به عهده داشته است.

وی با اشاره به اینکه این اجرا با کارهای قبلی احسان جانمی که معمولا متن آن را خود می نوشت متفاوت بود، اظهار داشت: با توجه به کارهایی که  از این کارگردان می شناسم متن های خود را بهتر کارگردانی می کرد.

نصیری با بیان اینکه روایت متفاوتی از مبارزات پیش از انقلاب در این نمایش دیده می شود، تصریح کرد: بی در زمان درباره یکی از مبارزان انقلاب است که قهرمان داستان دختری است به نام یاسمین که در سه روایت به تصویر کشیده می شود.

این منتقد تئاتر گفت: این نمایش روایت خوبی داشت و ارتباط موثر و مطلوبی با نمایشگر برقرار می کرد. مهم ترین نکته ای که می توان درباره آن گفت این است که نمایش به نوعی، فشرده ای از یک شکل کلاسیک نمایش بود که تمام مولفه های نمایش به نام حوزه های نمایش به خلاصه و موجر بیان کرد.

وی افزود: تمام صحنه ها را در نور محدودی از صحنه شاهد بودیم و بازیها فشرده ای از حضور رئالیستی در گستره یک داستان بودند. خود داستان هم بخشی از روایت های مرتبط با عشق قهرمان و مبارزات در حوزه سیاسی بود. این باعث شده بود که نمایش شکل منسجم و مناسبی داشته باشد.

به گفته نصیری، البته از سوی دیگر این ریتم به دو حوزه در نمایش لطمه زده بود. اول حوزه نورپردازی بود که فشردگی فضا و مکان به شکلی فضاهای سیاه و تاریک را در نمایش زیاد کرده و تا مقداری حوصله دیداری مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد.

وی ادامه داد: از سوی دیگر این فشرده سازی باعث شده بود که بازیگری از جنبه های شخصیت به سمت تیپ گرایش پیدا کند و شخصیت های تیپیکال شوند. روایت گذشته نیز در نمایش زیاد شده بود که همان طور که می دانیم روایت نمایشی بر اساس رابطه بین شخصیت ها و کنش مندی بین آنها به وجود می آید که این فشرده سازی باعث شده بود بخشی از خاطرات گزارش ها و اخبار مربوط به گذشته روایت شود که تا اندازه ای به کار لطمه زده بود.

این منتقد تئاتر در پایان  تأکید کرد: اما در مجموع این نمایش ارتباط خوبی با نمایشگر برقرار می کرد و از نظر کیفی مطلوب بود