در حاشیه بیست و سومین جشنواره تئاتر سوره ماه/ سلطانی: وظیفه هنرمند جهت دهی جامعه به سمت تعالی است
تاریخ ارسال : 1393/07/28
جهانبخش سلطانی بازیگر باسابقه كشور معتقد است، وظیفه هنرمند جهت دهی جامعه به سمت تعالی است و باید به دنبال «آنچه كه هست نه، آنچه كه باید» باشد.
جهانبخش سلطانی، بازیگر و نویسنده باسابقه تئاتر، تلویزیون و سینمای كشور است كه مردم بازی‌های درخشان او را در «قصه‌های مجید»، فیلم‌های سینمایی دفاع مقدس و نقش كارآگاهی با لهجه شیرین اصفهانی در مجموعه «كارآگاه» به یاد دارند.
پس از تماشای نمایش «رود زنده می‌زاید»، این هنرمند كشور در گفت و گو با خبرنگار این پایگاه خبری در خصوص این اجرا گفت: بدور از تعصب اصفهانی بودنم باید بگویم كارگردان این نمایش در شیوه اجرا تمام سعی و كوشش خود را به خرج داده بود تا اجرایی به روز و نوین داشته باشد و این تلاش‌ها با بهره گیری از ابزارهای هنر و درام در عصر خردورزی و دیجیتال به منصه ظهور رسیده بود.
وی ادامه داد: مضمون این نمایش بسیار قابل ستایش بود. كارگردان این اثر به لحاظ خمیرمایه اثر، از زاینده رود بهره گرفته است. زیرا این رود یادآور هنر هنرمندان اصفهان است و تمامی این بزرگان در این رود وضو گرفته‌اند. در آب این زاینده رود همه چیز آبی را آبی، عاشقانه و زیبا می‌دیدند. شهید با آب زاینده رود مُحرم شده است.
وی درخصوص ایثار و شهادت و رابطه آن با جامعه گفت: در این اثر ایثار ۸ سال دفاع مقدس را دیدم كه عشق را به چالش و ستایش كشیده بود و به ما می‌گوید كه در این آب زاینده رود است كه در نهایت عاقب به خیر می‌شوی.
وی سپس گفت: زندگی زیباست ای زیباپسند / زنده اندیشان به زیبا می‌رسند / آنقدر زیباست این بازگشت / كز برایش می‌توان از جان گذشت. این شعر تمامی فلسفه وجودی انسان و این اثر نمایشی است كه ما شاهد آن بودیم.
سلطانی سپس در مورد اهمیت موضوع خانواده در جامعه امروز گفت: گاهی این گونه تبلیغ می‌شود آن هایی كه به جبهه می‌رفته‌اند خانواده هایشان زندگی را دوست نداشتند؛ این در حالی است كه به هیچ وجه این گونه نبوده است. آن‌ها تمامی این‌ها را دوست داشتند و برای آن كه آن‌ها بمانند و اینك مفاهیم زیباتری را بسازند، می‌رفتند. برگشت به جوهر و ذات در خانواده، روش اهل دل و معرفت است. در همین نمایش كارگردان اثر همه اندوه خانواده را به عاقبت به خیری و نجابت آن‌ها گره زده است.
وی ادامه داد: درباره این نمایش باید گفت «آنچه كه هست نه، آنچه كه باید باشد». این نمایش یك رئالیسم متعالی است، رئالیسمی كه به جامعه جهت و سو می‌دهد و آن را هدایت می‌كند تا مسیر درست را بیابد. وظیفه هنرمند دعوت مردم به آرامش است. باید علم و آگاهی خود را به روز كنیم؛ مانند آنچه كه مولانا از واقعه غار حرا الهام می‌گیرد، در آنجا خدواند فرمودند: بخوان و مولانا گفت بشنو از نی! این‌ها تسلسل، تدوام و به روزكردن مفاهیم متعالی برای جهت دهی به جامعه است.