داور جشنواره شعر و داستان انقلاب: در این جشنواره، استعدادهای نویسندگی شناسایی و معرفی می شوند
«شهریار زمانی» نویسنده چیره دستی است که آثار برجسته ای در حوزه رمان و ادبیات داستانی دارد، "ماجرای معنویت در دوران جدید" در حوزه غرب‌شناسی، رمان‌های "زنی بدون کیف دستی" و "هیرو" در حوزه دفاع‌مقدس، کتاب های"خانه پدری" - درباره جلال آل احمد - ، "عزیز" - داستان زندگی عارف مجاهد دکتر مصطفی چمران- ، "ناهید"، "نشان لبخند" و رمان "شیر علم" و ... از آثار برجسته این نویسنده است، با او که داور بخش داستان دوازدهمین دوره جشنواره شعر انقلاب است درباره این جشنواره به گفت و گو نشسته ایم.
تاریخ ارسال : 1399/7/27
آقای زمانی، از دیدگاه شما به عنوان یکی از داوران بخش داستان دوازدهمین جشنواره شعر و داستان انقلاب، این جشنواره چه جایگاهی در بین رویدادهای ادبی کشور دارد و در مقایسه با سایر جشنواره های ادبی اعتبار آن چگونه است؟
در رابطه با جایگاه این جشنواره در مقایسه با سایر جشنواره های ادبی کشور، لازم است به این نکته اشاره کنم که شاید نتوان این جشنواره را با دیگر جشنواره های ادبی کشور که آثار چاپ شده نویسندگان را داوری می کنند مقایسه کرد، چرا که هدف این جشنواره که به ابتکار مرحوم امیرحسین فردی پایه گذاری شد، ، کشف استعدادها ، شناسایی و معرفی نویسندگانی است که برای انقلاب می نویسند و به همین دلیل است که این جشنواره به آثاری اختصاص دارد که هنوز چاپ نشده اند، این جشنواره افرادی را که به نحوی شروع نویسندگی اشان است یا در ابتدای راه هستند را پوشش می دهد و به همین خاطر با دیگر جشنواره های ادبی کشور تفاوت دارد، اهمیت شناسایی و معرفی نویسندگان در این جشنواره به حدی است که علاوه بر تقدیر مادی ، آثار برتر چاپ می شوند تا این نویسندگان و افرادی که تازه وارد این حوزه شده اند به جامعه معرفی بشوند.
با توجه به آنکه شما بیشتر آثار را مطالعه کرده اید ، به نظر شما آثار دوره دوازدهم جشنواره از جهت کیفی در چه سطحی بود؟
به نظرم آثار بخش رمان بزرگسال در جشنواره امسال خیلی خوب بود و این نوید را می دهد که نسلی از نویسندگان علاقمند به انقلاب که هم از نظرمحتوایی و هم تکنیکی دارند به کار مسلط می شوند تربیت شده اند، خوشبختانه آثار خیلی خوبی در این حوزه به دستمان رسید و داوری کردیم اما با این حال متاسفانه در زمینه داستان کوتاه آثار در خور توجهی وجود نداشت که البته این ضعف در زمینه آثار دفاع مقدس هم دیده می شود، یکی از موضوعاتی که فکر می کنم باید فکری به حال آن کرد، حوزه داستان کوتاه است.
به نظرشما چه راه حلی برای برطرف کردن این ضعف وجود دارد؟
راه حلش به نظرم این است که برای نویسندگانی که در حوزه انقلاب اسلامی می نویسند توضیح داده شود که داستان کوتاه اهمیتش کمتر از رمان نیست و این نوع داستان بعنوان مثال مقدمه نگارش داستان بلند نیست، باید این مسئله را جا انداخت که داستان کوتاه اصالتا خودش ژانری است که اهمیت دارد و باید با قدرت و جدیت به آن پرداخت.
تعریف نویسندگان از نگارش آثاری در حوزه انقلاب چیست آیا آنها به موضوعاتی مانند تبیین پیشرفت های پس از انقلاب یا بیداری اسلامی و جریان مقاومت و ... توجه کرده بودند؟
نه ، متاسفانه زمانی که بحث داستان انقلاب می شود، بسیاری از نویسندگان فکر می‌کنند تنها باید به وقایع و حوادث سال 42 تا 57 پرداخته شود و متاسفانه کمتر به بعد از انقلاب می پردازند، با این تعریف، آثار عموما در سال 57 متوقف می شود و درباره بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و بحث هایی مثل بیداری اسلامی ، جریان مقاومت و ... آثار قابل توجهی به دستمان نرسید.
به نظرتان بحث مهمی که همگام با برگزاری جشنواره باید پیگیری شود تا جشنواره از کیفیت بالاتری برخوردار شود، چیست؟
به نظرم باید مکانیسمی برای انتقال تجربه از نویسندگان حرفه ای به افرادی که علاقمند به داستان نویسی هستند وجود داشته باشد ، در حال حاضر ممکن است خود نویسنده ها بروند و آثار سال های گذشته را بخوانند و براساس آن آثاری که هست خودشان آموزش ببینند اما به صورت نظام مند من این انتقال تجربه را ندیدم و متاسفانه به این مسئله با وجود اهمیتی که دارد به آن پرداخته نشده است.