هدایت کارگردان در موفقیت یک بازیگر، نقش اساسی ایفا می‌کند
تاریخ ارسال : 1391/08/10
در برخی از بازی‌ها- بخصوص در نمایش‌های شهرستان‌ها- غلو و اغراق خی
لی دیده می‌شود. به عبارتی بازی‌ها بسیار کلیشه‌ای هستند. راستش من نیز قبلا این‌گونه بودم اما با تماشای هر چه بیشتر نمایش‌های خوب، بازیگری را بیشتر آموختم و متوجه شدم در بازیگری احتیاجی به شلوغ کاری نیست.
مانلی حسین‌پور؛ برنده‌ی تندیس بازیگری زن جشنواره نهم تئاتر ماه؛ معتقد است: مدیریت و هدایت کارگردان در موفقیت یک بازیگر، نقش اساسی را ایفا می‌کند.
حسین‌پور که برای بازی در نمایش "خون و ماتیک" به کارگردانی سروش طاهری برنده جایزه‌ی اول بازیگری از نهمین جشنواره‌ی تئاتر ماه شد به خبرنگار صحنه گفت: وقتی اسم من به عنوان برگزیده‌ی اول بازیگری توسط استاد انتظامی اعلام شد بسیار خوشحال و منقلب شدم؛ آنقدر که تلاش می‌کردم در آن لحظه گریه‌ام نگیرد.
وی در مورد بالا رفتن توقعات مخاطبان بعد از برد جایزه‌ای توسط هر هنرمندی، اظهار داشت: بعد از اینکه این جایزه را گرفتم خیلی‌ها به من گفتند از این به بعد باید هر کاری را قبول نکنم؛ این را قبول دارم اما نه به خاطر اینکه جایزه اول را گرفته‌ام. بازیگر همیشه باید انتخابات درستی داشته باشم. بله توقعات و انتظارات از این به بعد خیلی بیشتر می‌شود اما به نظر من بازیگری که جایزه می‌گیرد نباید این جایزه بهانه‌ای کند که از بعضی کار فاصله بگیرد. بازیگر همیشه باید برای کاری که می‌کند وسواس داشته باشد و این ربطی به بردن جایزه ندارد. البته قبول دارم که وقتی تجربه نداری سعی می‌کنی کارهایی که پیشنهاد می‌شود را- حال بهترین‌هایش را- کاری کنی. اما وقتی بیشتر شناخته شدی، خب انتخاب و وسواس هم بیشتر می‌شود.
بازیگر نمایش "زندگی یک رویاست" در خصوص نقش کارگردان در موفقیت یک بازیگر عنوان کرد: در جشنواره تئاتر ماه در دو نمایش بازی داشتم که بیشتر عوامل دو نمایش نیز مشترک بود اما واقعیت این است که برای نمایش "خون و ماتیک" بیشتر تلاش کردم. چرا که مدیریت کارگردان این خواسته را از بازیگر می‌طلبید. مدیریت و هدایتی که آقای سروش طاهری به عنوان کارگردان "خون و ماتیک" داشتند باعث می‌شد روی نقشم بیشتر کار کنم و تمرکز بیشتری برای خلق هر چه بهتر کاراکترم صرف کنم.
وی افزود: برای این نقش هر روز و هر ساعتم تمرین بود. حتی در جلسات تمرین آن نمایش دیگر هم فکرم مشغول تمرین این نمایش بود. چرا که فکر می‌کنم کارگردان نمایش "خون و ماتیک" مدیریت جدی‌تر و ویژه‌تری داشت. به نظرم این کارگردان است که بازیگر را مجاب می‌کند که برای بهتر شدن کارش تلاش بیشتری داشته باشد. از این رو نقش کارگردان را در کسب جایزه‌ام صد در صد مؤثر می‌دانم.
حسین‌پور انتقاد از بازی‌های اگزجره و اغراق آمیز برخی بازیگران را درست دانست و گفت: در برخی از بازی‌ها- بخصوص در نمایش‌های شهرستان‌ها- غلو و اغراق خیلی دیده می‌شود. به عبارتی بازی‌ها بسیار کلیشه‌ای هستند. راستش من نیز قبلا این‌گونه بودم اما با تماشای هر چه بیشتر نمایش‌های خوب، بازیگری را بیشتر آموختم و متوجه شدم در بازیگری احتیاجی به شلوغ کاری نیست. آموختم که باید به کاراکتر‌ها در روی صحنه، عمق بیشتری داد. نباید بازیگر اولین چیزی که به ذهنش می‌رسد همان را بازی کند. بازی از روی منطق و تحلیل نقش‌ها باعث می‌شود بازیگر به عمق وجود کاراکتر نفوذ کند و در خلق شخصیت‌های نمایشی موفق‌تر عمل کند.
وی بخشی از آموخته‌های خود را در بازیگری مدیون دکتر قطب‌الدین صادقی؛ کارگردان پیشکسوت تئاتر؛ دانست و گفت: من در سه نمایش دکتر صادقی حضور داشتم و از ایشان درس بازیگری را بسیار آموختم. کنترل صدا و نوع دیالوگ گویی و تنظیم استایل بدن، آموخته من از دکتر صادقی است. توجه به ارزش کلام و عدم شلختگی بدن در روی صحنه مواردی است که همواره این استاد تئاتر به ما گوش‌زد می‌کرد. تمرین زیاد و وسواس در دیالوگ‌گویی‌هایم نیز از مواردی است که در تمرینات نمایش‌های دکتر صادقی بسیار به آن پرداخته می‌شد.
حسین‌پور در پایان با تشکر از سروش طاهری و دیگر کارگردانانی که در بازیگری به وی کمک کردند گفت: امیدوارم با کارهایی بهتری که روی صحنه انجام می‌دهم بتوانم سپاسگزار این عزیزان باشم.